Ορίζοντες Τέχνης

Μαζεύω τόσων χρόνων τα όνειρα
φυλάω της μέρας τα λόγια κρύβω της νύχτας
τις σιωπές μαθαίνω κι εγώ σιγά σιγά πως είναι
να κοιτάς κατάματα τους δρόμους που χάραξες
χωρίς να σε πληγώνουν πιά.Μαζεύω ευλαβικά
στιγμές,ένας πόνος με διαπερνά καθώς το
σκοτάδι με απορροφά,καθώς το φώς με
σκορπίζει,ένας πόνος με διαπερνά καθώς χάνω
τη σκιά μου και σπαράζω βουβά για τούτο τον
αποχωρισμό μη μαρτυρήσεις στη σιωπή πως λύγισα
κράτα μόνο τις λέξεις και περπάτα.

Σχόλια

σχόλια