ΠΟΙΗΜΑ

<< Ειναι μερες τωρα που ενα πυκνο πεπλο μου κρυβει τα ματια μου απο τον ζωντανο κοσμο… Ανακαλυπτω την δυστυχια μου βασανιστικα αργα…

Εμπρος ας τελειωνουμε.. ενας απο τους δυο … πρεπει να υποφερει… ας ειμαι εγω… Δεν θελω να κρυφτω… Θελω να δοκιμαστω… Ειναι ατιμο…. ειναι σκληρο… αλλα το προτιμω… Ειναι τρομερο να ζεις στην αβεβαιοτητα των συναισθηματων σου…

Εμπρος ας τελειωνουμε… Ειναι απανθρωπο να δολοφονησεις μια καρδια… Το ξερω… Ομως ειναι το ιδιο απανθρωπο… να την αφησεις να χτυπαει… ενω την εχεις θανατωσει.. διπλα σε ενα ρολοι… για να την ξεγελας…. πως ειναι ζωντανη….>>

Μπέτυ Κούτσιου

 

Σχόλια

σχόλια