Ορίζοντες Τέχνης

Και αν τολμήσαμε να ονειρευτούμε μια νύχτα ξύπνιοι, χαμένη παρτίδα.

Και αν ανταλλάξαμε εκείνο το φιλί ένα ανοιξιάτικο βράδυ, χαμένη παρτίδα. Και αν προσπαθήσαμε να φτάσουμε στις μύτες των ποδιών όσα κρυφά ποθήσαμε, χαμένη παρτίδα.

Και αν συναναστράφηκαν τα χείλη του ενός με το κορμί του άλλου, χαμένη παρτίδα.

Και αν απελπισμένοι από τη στέρηση της ένωσης δακρύσαμε, χαμένη παρτίδα.

Και αν διεκδικήσαμε όσα από την αρχή θα έπρεπε να ήτανε δικά μας, χαμένη παρτίδα.

Και αν εξομολογηθήκαμε χιλιάδες αγανακτισμένα «σ΄αγαπώ» σε αγκαλιές σπαρακτικές και δυνατές, δεμένες με αλυσίδες προσμονών, χαμένη παρτίδα. Χαμένη παρτίδα το όνειρο που είδαμε και οι δυο κάτω από διαφορετικούς ουρανούς.

Η μόνη λύση η φυγή. Όχι η κοινή, η χώρια.

Και έμεινε η φυγή για τη φυγή και τ΄όνειρο για τ΄όνειρο.

Λυπάμαι. Χάσαμε.

Εύα Κοτσίκου

Σχόλια

σχόλια