Οι εκθέσεις του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου
Αφιερωμένο στη σύγχρονη ελληνική εικαστική δημιουργία είναι το φετινό εκθεσιακό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου. Η συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού ΝΕΟΝ συνεχίζεται και με ενδιαφέρον θα κατηφορίσουμε στην Πειραιώς 260 για να δούμε τι κομίζει το «Renaissance Stories». Η έκθεση, σε επιμέλεια του Δημήτρη Παλαιοκρασσά, θα παρουσιάσει έργα πέντε σύγχρονων καλλιτεχνών (των Δήμητρας Βάμιαλη, Κώστα Ιωαννίδη, Μάρως Μιχαλακάκου, Σάββα Χριστοδουλίδη και Αλέξανδρου Ψυχούλη ) τα οποία δημιουργήθηκαν ειδικά για τη διοργάνωση, αντλώντας έμπνευση από μια ιστορική εγκατάσταση του Βλάση Κανιάρη του 1974. Με αφετηρία την ιστορία υπαρξιακής μετανάστευσης του ιστορικού καλλιτέχνη, η έκθεση προτείνει τη μεταφορική επαναφήγησή της μέσα από το πρίσμα της σημερινής Ελλάδας φιλοδοξώντας «να δώσει φωνή στους Έλληνες καλλιτέχνες που υπήρξαν σιωπηλοί μάρτυρες όλων αυτών των ιστοριών δεινών και υπέρβασης που ξετυλίγονται καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας της κρίσης. Είναι ιστορίες επιβεβαίωσης της ζωής».
Στην Πειραιώς 260 θα δώσει το παρών και ο γνωστός εικαστικός φωτογράφος Βασίλης Βρεττός. Στο project «Mise en abyme / Ο εαυτός μέσα στον εαυτό» φωτογράφισε πρόσωπα, λιγότερο ή περισσότερο αναγνωρίσιμα, κυρίως από τον χώρο των εικαστικών και των παραστατικών τεχνών (μεταξύ άλλων τους Νίκο Καραθάνο, Άγγελο Παπαδημητρίου κ.ά. ) ζητώντας τους να σκηνοθετήσουν τον εαυτό τους με μια διάθεση αποδόμησης της συμβατής ταυτότητάς τους. Ο τίτλος παραπέμπει στους μικρούς «περίκλειστους» άγνωστους κόσμους των εικονιζόμενων κατά τη διαδικασία της φωτογράφησης, ενώ επιπλέον συνδέεται με την έννοια της διαφημιστικής οφθαλμαπάτης.
Βασισμένη στην «Πηνελοπιάδα» της βραβευμένης με Booker συγγραφέως Μάργκαρετ Άτγουντ είναι η εγκατάσταση «The holly bachelorette in the wedding cave» (φωτό ) που θα δείξει ο Αντώνης Βολανάκης. Η εγκατάσταση περιλαμβάνει ένα νεκροταφείο νυφικών και έναν αργαλειό που υφαίνει μια κουρελού από κομμένα νυφικά, ενώ σε βίντεο θα δούμε γυναίκες να μιλούν για την απουσία συντρόφων, τη σχέση τους με το αντικείμενο του νυφικού και την τελετή του γάμου. Γιατί ο Βολανάκης επιλέγει να μιλήσει για τις γυναίκες, το γάμο, τις σχέσεις μέσα από το γαμήλιο φόρεαμα; «Γιατί το νυφικό είναι μια κοινωνική στολή. Το ένδυμα αυτό, μοναδικό για τη γυναίκα αφού δεν υπάρχει αντίστοιχο για τον άντρα, λειτουργεί ως εργαλείο μετάβασης από την εφηβεία στη γυναικεία ολοκλήρωση κατά τα κοινωνικά πρότυπα».