ΠΕΖΟΣ ΛΟΓΟΣ 
Anna Xatzimixali Ξεκινά η Ζωή παραμυθένια ..
Ξεκινά η Ζωή παραμυθένια ..
γεμάτη άνθη και χρώματα της νιότης..
μέσα στη γαλήνη ,την ασφάλεια ,τη σιγουριά του δικού σου κήπου .
Η ανοιχτή καγκελόπορτα στο κόσμο -όμως , μοιραία -αναπόφευκτη πρόκληση ..
Η Ελπίδα – στο πλάι – καλομοιρούσα , στήνει τον ιστό της έντεχνα ,
βαυκαλίζοντας με ευχές και καλωσορίσματα..
Διαβαίνεις τη πόρτα και βγαίνεις ..
Πιστεύεις μια πιότερη ζεστή αγκαλιά σε περιμένει..
Αλλά…φεύ…!!!
Ενας γυμνός , άκαρπος κόσμος σε περιβάλλει..
Ορθώνεται ξύλινος ,απειλητικός , τεράστια αμείλικτος..
Η ψυχή αρχίζει να φοβάται ,να δειλιά..
Τραχεύει η καρδιά σιγά -σιγά στη καθημερινότητα ..
Αμπέχωνα, ο νούς οικειοποιείται τη σκληράδα ,μέχρι που γίνεται δεύτερη φύση πρός επιβίωση…
Και τότε αρχίζει η πραγματική μάχη !!!
Η ψυχή αντίστροφα ασφυκτιά , καταπιέζεται ,αρνείται να εγκολπωθεί ότι τη καταστρέφει ..
Ψάχνει διεξόδους ..
Αναγκάζεται σε συμβιβασμούς πρωτόγνωρους .
Ασφυκτιά και πάλι επαναστατεί ..
Μεγάλο ..δυσβάσταχτο το κόστος της ισορροπίας ..
Και κείνη καλο— κακο—μαθημένη αλλιώς..
στη δεδομένη συνήθεια του παρελθόντος..
Μα ξάφνου .. από μηχανής Θεός ,μια σκέψη !
Ν΄αλλάξει την οπτική της γωνία …σε όλα..!
Γιατί να κοιτά στην ασύδωτη γύμνια των ξερών ψυχών να βρεί καρπούς …γιατί να αναλώνεται σε ματαιόδοξες αναρριχήσεις… σε υπέρμετρους -έντεχνα προκατασκευασμένους – φόβους ;;;
Αφού ..Ψ.υ..χ.ή …είσαι πλασμένη από άλλα υλικά…………………..
Κοίταξε κάτω κεί στις αιώνιες ρίζες σου …
Κεί στα χαμολούλουδα ..της ταπεινότητας ..της πραγματικής Ελπίδας !
Γονάτισε , μάζωξε αυτά τα ταπεινά άνθη -τα ξεχασμένα — της Αλήθειας ,της Τιμιότητας , της Παρρησίας , του Σεβασμού …της Αγάπης …
Φτιάξε ένα στεφάνι ..στόλισε το κορώνα στο κεφάλι σου ..και τότε σηκώσου ολόρθη !!!
Τώρα στόχευσε ψηλά …μα όχι ματαιόδοξα …
Στόχευσε με Α.γ.ά.π.η και Π.ί.σ.τ.η.. στην Α.λ.ή.θ.ε.ι.α !
Στο ..Φ.ώ.ς ..!!!
Σε κείνο που λάμπει πιό πάνω απ’ όλα,
τα χαμερπή και ματαιόδοξα..
Και άκου Ψυχούλα μου…
κείνη τη ‘ζακετούλα της αγάπης — κείνη που σου πλέξανε οι δικοί σου άνθρωποι με στοργή και φροντίδα στο δικό σου κήπο …
Κράτα την κοντά σου ,παρακαταθήκη και φόρα την ,όσο γραφική και ξεπερασμένη νάναι …. Ριξε την στους ώμους σου …
Σε διαπερνά στο κόκκαλο η νότια των ανθρώπων …κεί έξω…..
Και μη ξεχνάς ποτέ …
Σ΄ α.γ.α.π.ω……………………..
——————-
.-tarsο-.
28 του Αρχαγγελίτη [Νοέμβρη ] – 2017
…
[Αφιερωμένο ,σε ότι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου ]